Επικοινωνία - Ο χώρος του γραφείου

/ Οκτωβρίου 01, 2020

 ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ    

Το γραφείο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, επί της οδού Ασκληπιού 23, στο ΚΟΛΩΝΑΚΙ. Είναι σε απόσταση, μόλις, 300 μέτρων από τον σταθμό του Μετρό "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ".
Στην περίπτωση που έρθετε με ιδιωτικό όχημα, επί της οδού Ασκληπιού υπάρχουν αρκετοί ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης.

ΤΗΛ: 210 3639822

Κινητό: 6937868228

e-mail: lydiamakkou@gmail.com

Ιστοσελίδα: www.lydiamakkou.site

                                  Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ


















 ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ    

Το γραφείο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, επί της οδού Ασκληπιού 23, στο ΚΟΛΩΝΑΚΙ. Είναι σε απόσταση, μόλις, 300 μέτρων από τον σταθμό του Μετρό "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ".
Στην περίπτωση που έρθετε με ιδιωτικό όχημα, επί της οδού Ασκληπιού υπάρχουν αρκετοί ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης.

ΤΗΛ: 210 3639822

Κινητό: 6937868228

e-mail: lydiamakkou@gmail.com

Ιστοσελίδα: www.lydiamakkou.site

                                  Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ

















Continue Reading

Λυδία-Αγγελική Μάκκου, Μυρτώ Λεμονούδη 


Εταιρεία Γνωσιακών Συμπεριφοριστικών Σπουδών, Κέντρο Διά Βίου Μάθησης



Στόχος αυτής της ανασκόπησης είναι να παρουσιαστούν οι κλινικές και θεωρητικές προκλήσεις αναφορικά με το χαρακτηριστικό της μη ανοχής της αβεβαιότητας στις αγχώδεις διαταραχές, αναλύοντας πιο συγκεκριμένα τον καίριο ρόλο του στη Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή (ΓΑΔ). 

Το χαρακτηριστικό της μη ανοχής στην αβεβαιότητα εμφανίζεται στις περισσότερες αγχώδεις διαταραχές (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, διαταραχή πανικού, κοινωνική αγχώδης διαταραχή, διαταραχή άγχους ασθένειας, διαταραχές σίτισης και πρόσληψης τροφής κ.ά.) και αναδεικνύεται, κατόπιν σύγκρισης ερευνών, η υπεροχή των συμπεριφορικών πειραμάτων έναντι της έκθεσης, ως ένας άμεσος τρόπος μείωσης του χαρακτηριστικού αυτού, και κατ’ επέκταση ελαχιστοποίησης των αγχογόνων συμπτωμάτων και της ανησυχίας που προκαλούν...

Ολόκληρο το άρθρο-μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Γνωσιακής - Συμπεριφοριστικής Έρευνας & Θεραπείας (Hellenic Journal of Cognitive Behavioral Research & Therapy), μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ

Θεωρητικές και κλινικές προκλήσεις για τη «μη ανοχή στην αβεβαιότητα» στις αγχώδεις διαταραχές: το παράδειγμα της Γενικευμένης Αγχώδους Διαταραχής

by on Σεπτεμβρίου 30, 2020
Λυδία-Αγγελική Μάκκου, Μυρτώ Λεμονούδη  Εταιρεία Γνωσιακών Συμπεριφοριστικών Σπουδών, Κέντρο Διά Βίου Μάθησης Στόχος αυτής της ανασκόπησης ε...

Θυμός! Πόσο παρεξηγημένο συναίσθημα! Ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πως ο θυμός είναι κάτι αρνητικό και πρέπει να σταματήσει να το νιώθει. Είναι ο λόγος που πολλοί χάνουν το δίκιο τους, που δυσκολεύονται να εκφράσουν όσα νιώθουν, που δυσλειτουργούν σε τομείς της ζωής τους, όπως στον εργασιακό χώρο και στις σχέσεις τους με τους άλλους. Κι όμως, ο θυμός σαν συναίσθημα έχει και πολλές ευεργετικές ιδιότητες.

Πολλές φορές κατά τη θεραπεία, όταν εμφανίζεται ο θυμός, είναι η απόδειξη της μείωσης όλων των ενοχικών αισθημάτων και της αίσθησης ευθύνης που νιώθει κανείς και συχνά τον κάνει να καταπιέζεται και να νιώθει αρνητικά συναισθήματα. Η δημιουργία ενοχών, ξεκινάει κατά τη παιδική ηλικία και δεν επιτρέπει στο άτομο να αναγνωρίζει, να αποδέχεται και να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, με αποτέλεσμα να νιώθει πίεση και βάρος. Όταν οι σκέψεις ευθύνης και ενοχής σταδιακά αναδομούνται και το άτομο συνειδητοποιεί πως δεν έχει ευθύνη για τα όσα νιώθει, αρχίζει να εμφανίζεται ο θυμός. Επί της ουσίας, είναι η πρώτη επαφή του ατόμου με τα βιώματα που τον πλήγωσαν και τις ανάγκες που δεν καλύφθηκαν και δεν έγιναν ποτέ αποδεκτές.

Η έκφραση του θυμού, μπορεί να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Τη στιγμή που το άτομο μπορέσει να εκφράσει πως νιώθει θυμωμένο, θα έχει απαλλαχτεί από τις ενοχές και θα βιώσει ένα πολύ ανακουφιστικό, απελευθερωτικό και επουλωτικό συναίσθημα. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να περάσει μεγάλο διάστημα, έως ότου να καταφέρει το άτομο να έρθει σε επαφή με το συναίσθημά του, να το αποδεχτεί και να το εκφράσει, πρωτίστως στον εαυτό του. Τη στιγμή αυτή, έχει ήδη γίνει το σημαντικότερο βήμα στη θεραπεία του.

Αν μπορούσαμε να ταυτίσουμε τον θυμό με μια φωνούλα, θα λέγαμε πως έρχεται στην επιφάνεια η φωνή ενός ευάλωτου παιδιού, που ένιωθε αδύναμο και απροστάτευτο και δε μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να εκφράσει τις ανάγκες του σε στιγμές που πόνεσε και ένιωσε αδικημένο. Οι ανάγκες αυτές καταπνίχτηκαν και έγιναν ενοχές και τύψεις. Κατά τη θεραπεία, επιτρέπουμε στο ευάλωτο παιδί που κρύβει μέσα του το κάθε άτομο να εκφραστεί, να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να καταλάβει τις ανάγκες του, να αποδεχτεί πως δεν καλύφθηκαν και να εκφράσει το θυμό του, σε μια προσπάθεια επούλωσης των πληγών του παρελθόντος.



Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, λοιπόν, και αφού το άτομο έχει καταφέρει να έρθει σε επαφή με το συναίσθημά του και να νιώσει πιο ελεύθερο, έχει νόημα να επικυρωθεί ο θυμός και από την πλευρά του θεραπευτή, έτσι ώστε να νιώσει πως έχει έναν σύμμαχο και να αισθανθεί πιο ισχυρό. Ο ρόλος του θεραπευτή, είναι να μετατρέψει αυτό τον θυμό σε μια υγιή φωνή που θα έχει, πλέον, αναγνωρίσει τις ανάγκες της και θα μπορεί να τις εκφράσει με έναν πιο λειτουργικό, υγιή και διεκδικητικό τρόπο, έτσι ώστε να γίνουν κατανοητές από την άλλη πλευρά. Όσο επουλωτικός και αποσυμπιεστικός και αν είναι ο θυμός για τον ίδιο τον θεραπευόμενο, η έντονη έκφρασή του στους άλλους, δε θα καταστεί 
λειτουργική. 
Το αίσθημα του θυμού εκφράζεται, επικυρώνεται και γίνεται αποδεκτό στα πλαίσια της θεραπείας, διεγείροντας αναμνήσεις, συναισθήματα και βιώματα και μετατρέπεται στη φωνή ενός υγιούς ενήλικα, ενός ενήλικα που είναι πιο έτοιμος να δημιουργήσει λειτουργικές σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

Τελικά ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που θέλουμε να αποφύγουμε; Ίσως και όχι!

Λυδία – Αγγελική Μάκκου

Ψυχολόγος – Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία (CBT)




Σύμφωνα με τον Einstein: « Δε μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας, χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε». Η φράση αυτή, διέπει όλη τη φιλοσοφία της ψυχοθεραπείας και πιο συγκεκριμένα της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας (ΓΣΘ).
Η ΓΣΘ, αναπτύχθηκε στις αρχές του 1960 από τον Aaron Beck.
Όπως μας δείχνει και η ονομασία της, αποτελείται από δύο λέξεις που η κάθε μία αντιστοιχεί σε ένα σημαντικό συστατικό της θεραπείας, που συνδυαστικά με ποικίλες τεχνικές συμβάλλει στην επίλυση προβληματικών καταστάσεων.
Ο όρος «γνωσιακή» αναφέρεται στις γνωσίες/σκέψεις, πεποιθήσεις , αντιλήψεις του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα, στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται, ερμηνεύει και κατανοεί τα γεγονότα και τις καταστάσεις γύρω του. Ο όρος «συμπεριφοριστική», αναφέρεται στις διάφορες μορφές συμπεριφοράς που εκδηλώνει το άτομο, καθώς και στη σύνδεση των μορφών αυτών με τις συνθήκες στις οποίες εκδηλώνονται. Κάθε μορφή συμπεριφοράς είναι μαθημένη, επομένως μπορεί να τροποποιηθεί.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία προτείνεται, πως ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης επηρεάζει τόσο την διάθεση όσο και τη συμπεριφορά του ατόμου, επομένως στόχος της είναι να επιτύχει μια γνωσιακή αλλαγή , δηλαδή αλλαγή του τρόπου σκέψης, καθώς και του συστήματος πεποιθήσεών του, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια μόνιμη συναισθηματική και συμπεριφορική αλλαγή.
Μαθαίνοντας να αξιολογεί τις σκέψεις του με έναν πιο ρεαλιστικό και προσαρμοστικό τρόπο, βιώνει βελτίωση στη συναισθηματική του κατάσταση και στη συμπεριφορά του.



Χαρακτηριστικά θεραπείας :


  • δομημένη, βραχεία και προσανατολισμένη στο παρόν ψυχοθεραπεία
  • απαιτείται καλή θεραπευτική συμμαχία μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου
  • έμφαση στη συνεργατικότητα και την ενεργό συμμετοχή του ατόμου
  • επιδιώκει να παροτρύνει το άτομο να γίνει θεραπευτής του εαυτού του
  • χρησιμοποιείται ποικιλία τεχνικών


Κάθε θεραπεία είναι εξατομικευμένη ανάλογα με το κάθε άτομο, τη φύση των προβλημάτων του, το στάδιο της ζωής του, το φύλο και το πολιτισμικό του υπόβαθρο, καθώς και τους στόχους, την κινητοποίησή του για αλλαγή και τις προηγούμενες θεραπευτικές του εμπειρίες (αν υπάρχουν).



Η διαταραχή μπορεί να είναι χρόνια με επιδεινώσεις και υφέσεις. Συχνά συνυπάρχει με κατάθλιψη, άλλες αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές προσωπικότητας ή διαταραχές πρόσληψης τροφής. Η διαταραχή αυτή μπορεί να προκαλέσει σημαντική έκπτωση στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ατόμου, καθώς επίσης και σημαντική δυσφορία.
Αναλυτικότερα και σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-V της Αμερικανικής Ψυχιατρική Ένωσης (American Psychiatric Association), η διαταραχή αυτή χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες έμμονες σκέψεις, παρορμήσεις και εικόνες, οι οποίες βιώνονται συνήθως σαν παρείσακτες και προκαλούν έντονο άγχος ή ενόχληση.
Επίσης συχνά χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (π.χ. πλύσιμο χεριών, τακτοποίηση, έλεγχος) ή νοερές πράξεις (π.χ. επαναλήψεις λέξεων, μετρήσεις, προσευχές), τις οποίες το άτομο αισθάνεται αναγκασμένο να κάνει ως απάντηση στις έμμονες σκέψεις ή σύμφωνα με αυστηρούς κανόνες που θέτει το ίδιο το άτομο στον εαυτό του.
Οι συμπεριφορές αυτές (ή νοερές πράξεις) αποβλέπουν στη μείωση του άγχους ή στην αποτροπή κάποιου απευκταίου γεγονότος. Ωστόσο αυτές οι συμπεριφορές είτε δε συνδέονται ρεαλιστικά με το γεγονός αυτό (π.χ. τακτοποίηση, σαν απάντηση στην ιδέα ότι, αν αυτό δε συμβεί, θα υπάρξει τιμωρία από το Θεό) είτε είναι υπερβολικές (π.χ. πλύσιμο των χεριών μέχρι να ματώσουν, ώστε να αποφευχθεί η μόλυνση).
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ψυχαναγκαστικής-καταναγκαστικής διαταραχής μπορεί να είναι αρκετά δύσκολη, ιδιαίτερα αν πρόκειται για μία χρόνια κατάσταση. Το άτομο που πάσχει από αυτή τη διαταραχή όμως μπορεί να βοηθηθεί, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό έγκαιρα. Το σημαντικότερο θέμα είναι να αναγνωρίσει το άτομο τα συμπτώματα και να ξεπεράσει την ενδεχόμενη άρνηση που πιθανότατα αισθάνεται προκειμένου να μπορέσει να ξεκινήσει τη θεραπεία του.
Η φαρμακοθεραπεία (αγχολυτικά/ αντικαταθλιπτικά φάρμακα) μπορούν να βοηθήσουν, δεν αποτελούν όμως από μόνα τους πάντα επαρκή αντιμετώπιση. Η ψυχοθεραπεία είναι πολύ σημαντική. Υπάρχουν πολλές μορφές ψυχοθεραπείας. Μία από αυτές είναι και η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της διαταραχής αυτής. Ο συνδυασμός της ψυχοθεραπείας και ορισμένων φαρμάκων φαίνεται να επιφέρει γενικά καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της διαταραχής αυτής.
Η ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή δεν επηρεάζει όμως δυστυχώς μόνο το ίδιο το άτομο, αλλά και ολόκληρη την οικογένεια. Η οικογένεια συνήθως δυσκολεύεται να αποδεχτεί ότι το άτομο με τη διαταραχή αυτή δεν μπορεί να σταματήσει τη δυσφορική του συμπεριφορά και αντιδρά συχνά ακατάλληλα απέναντι του. Γι’αυτό καλό είναι να υπάρχει επίσης κάποια ψυχοεκπαίδευση/ενημέρωση της οικογένειας του ατόμου από τον εκάστοτε ειδικό.
Πηγή : www.psychologynow.gr


Η κοινωνική φοβία αποτελεί μια συχνή αγχώδη διαταραχή. Εμφανίζεται δύο φορές συχνότερα στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες και συχνά πρωτοεμφανίζεται στην παιδική ή στην εφηβική ηλικία.
Η κοινωνική φοβία, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-V της American Psychiatric Association, αφορά σε "εκσεσημασμένο φόβο ή άγχος για μία ή περισσότερες κοινωνικές καταστάσεις στις οποίες το άτομο ενδεχομένως να εκτεθεί σε εξονυχιστική εξέταση από τους άλλους. Στα παραδείγματα τέτοιων καταστάσεων περιλαμβάνονται οι κοινωνικές συναναστροφές (πχ. συζήτηση, συνάντηση με άγνωστα άτομα), όταν άλλοι μπορεί να παρατηρούν το άτομο (πχ. όταν τρώει ή πίνει) και όταν πρέπει να εκτελέσει μια ενέργεια μπροστά σε άλλους (πχ. ομιλία)".
"Το άτομο φοβάται ότι με το τρόπο που θα συμπεριφερθεί, ή δείχνοντας συμπτώματα άγχους θα αξιολογηθεί αρνητικά από τους άλλους( πχ θα συμπεριφερθεί με ταπεινωτικό ή ενοχλητικό τρόπο, οι άλλοι θα τον/την απορρίψουν ή θα νιώσουν προσβεβλημένοι από τη συμπεριφορά του".
" Οι κοινωνικές καταστάσεις σχεδόν πάντα προκαλούν άγχος ή φόβο στο άτομο".
Το άτομο που πάσχει από κοινωνική φοβία αντιλαμβάνεται συνήθως ότι ο φόβος του είναι υπερβολικός. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να τον ελέγξει. Ο φόβος ή το άγχος είναι δυσανάλογα προς την πραγματική απειλή που ενέχει η κοινωνική κατάσταση και προς το κοινωνικό-πολιτιστικό πλαίσιο. 
Τις καταστάσεις αυτές είτε τις αποφεύγει είτε τις υπομένει (με έντονο άγχος). Το άγχος αυτό μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την εργασία, το σχολείο ή άλλες συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες
Το έντονο άγχος που βιώνει το άτομο επίσης συχνά συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα, όπως εφίδρωση, τρέμουλο, κοκκίνισμα, τάση για εμετό κτλ. Το άτομο, μόλις αντιλαμβάνεται τα συμπτώματα αυτά, αγχώνεται ακόμα περισσότερο γιατί δεν επιθυμεί τα συμπτώματα αυτά να γίνουν αντιληπτά από τους άλλους. 
Αυτό όμως έχει ως συνέπεια τα συμπτώματα αυτά να γίνουν πιο έντονα. Έτσι το άτομο παγιδεύεται σε μια σειρά από φαύλους κύκλους.
Πρόκειται με άλλα λόγια για κάτι διαφορετικό και βαθύτερο από μια απλή συστολή ή από την ντροπαλότητα για τη οποία συχνά μιλάμε στην καθημερινή ζωή. Ένα ντροπαλό άτομο μπορεί να μη νιώθει άνετα μπροστά σε πολύ κόσμο αλλά δεν βιώνει το έντονο άγχος και ανάλογα σωματικά συμπτώματα που βιώνει ένα άτομο που υποφέρει από κοινωνική φοβία σε μια ανάλογη περίσταση.
Επιπλέον, ένα ντροπαλό άτομο δεν αποφεύγει μια κοινωνική κατάσταση στην οποία θα αισθάνεται το επίκεντρο της προσοχής, ενώ αντίθετα το άτομο με κοινωνική φοβία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα το κάνει.
Η κοινωνική φοβία μπορεί να αντιμετωπιστεί τόσο με φαρμακοθεραπεία (αγχολυτικά-αντικαταθλιπτικά φάρμακα) όσο και με ψυχοθεραπεία. Υπάρχουν πολλές μορφές ψυχοθεραπείας (ψυχοδυναμική, συστημική κτλ). Μία από αυτές είναι και η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, η οποία έχει αποδειχτεί πολύ αποτελεσματική στη θεραπεία της κοινωνικής φοβίας. 
Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία αποτελεί μία βραχυπρόθεσμη μορφή θεραπείας, η οποία μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η ΓΣΘ βοηθάει αρχικά το άτομο να ξεφύγει από τους φαύλους κύκλους στους οποίους έχει εγκλωβιστεί. Με τη βοήθεια γνωσιακών τεχνικών το άτομο τροποποιεί τον «λανθασμένο τρόπο» με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις αυτές. Επίσης με τη βοήθεια συμπεριφορικών τεχνικών, το άτομο σταδιακά εκτίθεται στις καταστάσεις που φοβάται, μαθαίνοντας να τις αντιμετωπίζει διαφορετικά και να διαχειρίζεται καλύτερα το άγχος του. Επίσης μέσα στα πλαίσια της θεραπείας το άτομο ανακαλύπτει από πού προέρχεται το κοινωνικό άγχος και σταδιακά ενισχύει την αυτοεκτίμησή του.
Πηγή : www.psychologynow.gr

Κοινωνική Φοβία

by on Οκτωβρίου 02, 2019
Η κοινωνική φοβία αποτελεί μια συχνή αγχώδη διαταραχή. Εμφανίζεται δύο φορές συχνότερα στις γυναίκες απ’ ότι στους άντρες και συχνά πρωτο...


Η ανησυχία αποτελεί ένα φυσιολογικό φαινόμενο. Όλοι μας βιώνουμε κάποιες στιγμές κάποιο βαθμό άγχους και ανησυχίας στη ζωή μας. Όταν όμως το άγχος και η ανησυχία γίνονται υπερβολικά και συνεχή, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για συναισθηματική διαταραχή.
Η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή αφορά σε «υπερβολικό άγχος και ανησυχία» (αγχώδης προσμονή-για τουλάχιστον 6 μήνες) σχετικά με διάφορα γεγονότα ή δραστηριότητες (όπως για την δουλειά ή για την απόδοση στο σχολείο).
Το άτομο δυσκολεύεται να ελέγξει την ανησυχία του (DSM-V).
Η ποικιλία των ζητημάτων που ανησυχούν τα άτομα είναι ευρεία και τα ζητήματα αυτά δεν είναι πάντα τόσο απειλητικά, ώστε να δικαιολογούν αυτό το βαθμό της ανησυχίας. Επομένως πρόκειται για μία κατάσταση πολύ διαφορετική από την ανησυχία που υπάρχει σαν αντίδραση σε ένα συγκεκριμένο ψυχοπιεστικό γεγονός.
Το άγχος στη ΓΑΔ επίσης συνδέεται με κάποια από τα ακόλουθα συμπτώματα :

· Ανησυχία ή αίσθημα εγρήγορσης ή υπερέντασης

· Μυική τάση

· Εύκολη κόπωση

· Δυσκολία συγκέντρωσης ή αίσθημα ότι το μυαλό αδειάζει

· Ευερεθιστότητα

· Διαταραχή του ύπνου ( δυσκολία επέλευσης ή διατήρησης του ύπνου, ή ανήσυχος, μη ικανοποιητικός ύπνος)


Πολλοί ξυπνάνε το πρωί με αισθήματα διάχυτου άγχους και ανησυχίας και τα αισθήματα αυτά συνεχίζονται για όλη τη διάρκεια της ημέρας, έτσι που είναι πολύ δύσκολο να σκεφτούν ή να επικεντρωθούν σε οτιδήποτε άλλο.
Επίσης, συχνά τα άτομα που πάσχουν από γενικευμένη αγχώδη διαταραχή μπορεί να εμφανίσουν σωματικά συμπτώματα, όπως πονοκεφάλους, υπέρταση, προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος, δερματικά προβλήματα κ.α.
Η έναρξη της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής είναι σταδιακή, σε αντίθεση με άλλες αγχώδεις διαταραχές όπως οι κρίσεις πανικού, που παρουσιάζονται ξαφνικά.
Μεγάλο ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από τη διαταραχή αυτή αναφέρουν υψηλά επίπεδα ανησυχίας και άγχους καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Είναι μια διαταραχή που είναι δυστυχώς συχνά δύσκολο να αναγνωριστεί και να διαγνωστεί.
Τα άτομα με ΓΑΔ αισθάνονται ότι είναι δύσκολο να ελέγξουν την ανησυχία τους αυτή, η οποία προκαλεί σημαντική ενόχληση και επηρεάζει αρνητικά σε σημαντικό βαθμό τη ζωή τους και τις σχέσεις τους. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, καθώς η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τα άτομα αυτά να αντιμετωπίσουν την υπερβολική ανησυχία τους και να ξαναβρούν τη χαμένη τους ισορροπία.
Πηγή : www.psychologynow.gr


Στη καθημερινή μας ζωή, όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με ποικίλα συναισθήματα, είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα. 
Αν τα δυσάρεστα συναισθήματα, όπως η θλίψη, ο φόβος, το άγχος, η ενοχή, η ντροπή, η αποθάρρυνση, εμμένουν για αρκετό διάστημα και εμποδίζουν την λειτουργικότητα, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική και κοινωνική ζωή, τότε είναι καλό να αναζητηθεί ψυχοθεραπευτική υποστήριξη. 
Το υποστηρικτικό δίκτυο (οικογένεια, φίλοι, συγγενείς) μπορούν να αποτελέσουν σημαντική πηγή βοήθειας. 
Ορισμένες φορές, όμως, δεν επαρκεί και χρειάζεται να συνδυαστούν με την επαγγελματική βοήθεια του ειδικού.


Οι κρίσεις πανικού αποτελούν μία πολύ συνηθισμένη αγχώδη διαταραχή.
Μία κρίση πανικού, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-V της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας (American Psychiatric Association), αποτελεί μία αιφνίδια ανάδυση έντονου φόβου ή έντονης ενόχλησης που κορυφώνεται εντός ολίγων λεπτών και κατά τη διάρκεια της οποίας εμφανίζονται 4 ή περισσότερα από τα κάτωθι συμπτώματα:

· αίσθημα παλμών, αίσθημα ότι η καρδιά πάει να σπάσει ή επιτάχυνση του καρδιακού ρυθμού

· εφίδρωση

· έντονος τρόμος ή δονήσεις

· αίσθημα λαχανιάσματος ή ασφυξίας

· αίσθημα πνιγμού

· πόνος ή αίσθημα δυσφορίας στο στήθος

· ναυτία ή δυσφορία στη κοιλιακή χώρα

· αίσθημα ζάλης, αστάθειας, ότι "αδειάζει το κεφάλι από αίμα" ή τάση για λιποθυμία

· αποπραγματοποίηση (αίσθημα μη πραγματικού) ή αποπροσωποίηση (αίσθημα «απόσπασης» από τον εαυτό)

· φόβος απώλειας ελέγχου ή επέλευσης τρέλας

· φόβος επερχόμενου θανάτου

· παραισθησίες (μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα)

· ρίγη ή εξάψεις.

Το άτομο που βιώνει κρίσεις πανικού έχει την τάση να παρερμηνεύει φυσιολογικά συμπτώματα άγχους (π.χ. ταχυκαρδία, δύσπνοια κτλ) ως ένδειξη ότι κάτι κακό θα του συμβεί (π.χ. καρδιακό επεισόδιο, θάνατος). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του άγχους του που οδηγεί σε «πανικό».
Βασικό χαρακτηριστικό της διαταραχής πανικού αποτελεί ο φόβος της επόμενης κρίσης.
Έτσι το άτομο συχνά προβαίνει σε διάφορες συμπεριφορές που στοχεύουν να αποτρέψουν το κακό που φοβάται ότι θα συμβεί και αποφεύγει πολλές καταστάσεις τις οποίες συνδέει με μια ενδεχόμενη κρίση πανικού. Έχει έντονο άγχος όταν βρίσκεται σε μέρη ή καταστάσεις με πολύ κόσμο, από όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολη ή μπορεί να μην υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση που εκδηλώσει μία κρίση πανικού. Πολλές φορές το άτομο χρειάζεται κάποιον συνοδό όταν βρίσκεται μακριά από το σπίτι ή μπορεί να περιορίζει τις μετακινήσεις του. 
Σε κάποιες περιπτώσεις το άτομο μπορεί να μην είναι σε θέση να αφήσει καθόλου το σπίτι του. Σ’αυτές τις περιπτώσεις η κρίση πανικού συνοδεύεται από «αγοραφοβία».
Οι κρίσεις πανικού συχνά επίσης συνυπάρχουν με άλλες ψυχολογικές διαταραχές, όπως άλλες αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές διάθεσης κτλ. Μπορεί να έχουν διακυμάνσεις όσον αφορά στη συχνότητα και έντασή τους. Οι διακυμάνσεις αυτές συχνά σχετίζονται με ψυχοπιεστικά γεγονότα που αντιμετωπίζει κάποιος στη ζωή του. 
Αυτό σημαίνει ότι οι κρίσεις αυτές μπορεί να αποτελέσουν μία χρόνια διαταραχή, αν το άτομο δεν απευθυνθεί σε κάποιο ειδικό για την αντιμετώπισή τους, προκαλώντας σημαντική δυσλειτουργία στη ζωή του ατόμου και των γύρω του.
Η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία σύμφωνα με έρευνες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδείκνυται ο συνδυασμός της με φαρμακευτική αγωγή. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει το άτομο να μάθει να διαχειρίζεται να συμπτώματα του άγχους του, να κατανοήσει την αιτία των κρίσεων αυτών, αλλά και να τροποποιήσει τις βαθύτερες πεποιθήσεις που έχει διαμορφώσει από την παιδική του ηλικία, οι οποίες τον εμποδίζουν να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ψυχοπιεστικές καταστάσεις της καθημερινότητας.
Έτσι χάρη στην ψυχοθεραπεία το άτομο μπορεί να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα της ζωής του.
Πηγή : www.psychologynow.gr

Κρίσεις Πανικού

by on Οκτωβρίου 01, 2019
Οι κρίσεις πανικού αποτελούν μία πολύ συνηθισμένη αγχώδη διαταραχή. Μία κρίση πανικού, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια DSM-V της Αμερ...